بهینه سازی و ساخت سنسور آشکارساز سیگنال نورون مبتنی بر رزونانس های پلازمونی

در چند دهه ی اخیر ادوات پلازمونی کاربرد گسترده ای یافته اند و استفاده از آن ها روز به روز در حال افزایش است. از جمله کاربردهای این ادوات می توان به رزوناتورها، سوئیچ ها، لنزها و سنسورها اشاره کرد. بخش عمده ی کاربرد پلازمون در زمینه ی سنسورها و به خصوص بیوسنسورها است. مقالات منتشر شده در این زمینه و نیز بیوسنسورهای تجاری عرضه شده، به سرعت رو به افزایش است. اساس پلازمون، مبتنی بر اندرکنش میدان الکتریکی در مرز مشترک لایه های فلزی و دی الکتریک است. به این ترتیب که با تاباندن نور با طول موج و زاویه ی مشخص به سطح مشترک فلز- دی الکتریک، شرایط تزویج نور به دریای الکترون های آزاد فلز را فراهم می آوریم.از میان انواع ساختارهای ارائه شده ساختار فلز نقره با لایه ی محافظ ta-c، به عنوان طرح پیشنهادی، که از نظر حساسیت و تفکیک پذیری پاسخ های بهتری به دست می دهد به عنوان بیوسنسور spr مناسب ارائه می شود. مقایسه ای بین این ساختارها و ساختار پیشنهادی برای کاربردهای زیستی به خصوص دریافت سیگنال عصبی صورت می گیرد. نقاط ضعف و قوت هر یک از ساختارهای ارائه شده در مقایسه با طرح پیشنهادی برای کاربرد به عنوان بیوسنسور برای تشخیص تحریکات عصبی مورد بررسی قرار می گیرد. این ساختار علاوه بر آن که از حساسیت بالایی برخوردار است، محدودیت تشکیل آلیاژ بین دو فلز طلا و نقره را که در ساختارهای دوفلزی با آن مواجه هستیم، نخواهد داشت. و در نهایت سیستمی مناسب برای استخراج سیگنال عصبی ارائه می گردد.